Gerçekten O Kadar Meşgul müsünüz yoksa Sadece *Gerçekten* Yalnız Mısınız?

İçerik

• Şunun için inceleyin:

Ekim 2019'da, dürüstçe söyleyebileceğim bir şey yaşadım, şimdiye kadar yaşadığım en acımasız ayrılıklardan biriydi: Birdenbire ortaya çıktı, tamamen kalbim kırıldı ve yaşadığım travmanın hiçbirine verecek cevabım yoktu. İlk yaptığım şey? Bir tatil rezervasyonu yaptım, 24 saat çalıştım ve sosyal hayatımı ağzına kadar doldurdum. Önümüzdeki birkaç ay boyunca, evde yalnız kalmanın nasıl bir his olduğunu yaşadığımı sanmıyorum. Çeviri: Ben sadece meşgul öğrenmek zorunda kalmayacağımı.

Yalnız olmadığımı biliyorum: Pandemi öncesi istatistikler, 1950'den bu yana yüzde 400 artışla Amerikalıların her zamankinden daha yoğun olduğunu gösterdi. Aslında, ABD Seyahat Birliği tarafından yakın zamanda yapılan bir araştırma, tüm Amerikalıların yarısından fazlasının işsiz olmadığını ortaya koydu. tüm tatil günlerini kullanarak, 2018'de rekor 768 milyon kullanılmayan tatil günü biriktirdi. Ancak kendinizi iş-a-holic bir tip olarak görmeseniz bile, seyahat, randevular, sosyalleşme gibi başka şeylerle meşgul olmanız muhtemeldir. geziler ve size zaman ayırmanın, programda olmadıkça gerçekleşmeyen bir şey olduğu noktaya kadar sonsuz yapılacaklar. Tanıdık geliyor mu? Öyle düşünmüştüm.

Böylece, COVID-19 salgını sizin ve benim gibi meşgul arıları vurduğunda ve yavaşlamak veya tamamen durmak zorunda kaldığımızda, bir tür toplu sorgulama oldu. Niye sürekli deli gibi koşturuyorduk. Biz ~gerçekten~ o Meşgul müydük yoksa gerçekten rahatsız edici duygulardan kaçmaya mı çalışıyorduk?

Şimdi, hala çalışacak kadar şanslı olanlar için, bir işte hokkabazlık yapmak sadece daha zorlu hale geldi ve mutlu saatler, tatiller ve düğünlerin büyük ölçüde askıya alınmasıyla, sosyal hayatınız artık eziyetten kurtulmak için orada değil.

Psikoterapist Matt Lundquist, "İş ve oyun arasındaki belirlenmiş ayrım, artık WFH ve sürekli haberleri takip etme ile daha da bulanıklaştı" diye açıklıyor. "İnsanlar işin ne zaman bitip ne zaman başladığını ayırt edemiyorlar ve artık yakın ilişkilerinden ve sosyal yaşamlarından teselli bulamadıkları için kendilerini iş ve egzersiz gibi diğer alışkanlıklara daha da fazla kaptırıyorlar." Pandemi öncesi, rahatsız edici duygulardan kaçınmak için sosyal yaşamlarımızı ve programlarımızı sık sık kullandık ve şimdi, kendimizi başka yollarla meşgul olmaya zorluyoruz.

ABD genelinde yalnızlık duygularını araştıran ulusal bir anket olan Cigna'nın 2020 Yalnızlık Endeksi'ne göre, çalışan tüm yetişkinlerin (herhangi bir ilişki durumundan) yüzde 61'i, 2018'de yalnızca yüzde 12'den artan, giderek daha fazla yalıtılmış hissettiklerini bildiriyor. Bu yalnızlık dalgası Koronavirüs pandemisinin olağan dikkat dağıtıcı şeyleri ortadan kaldırmasıyla birleştiğinde, bu izolasyon duygularının aşırı derecede bunaltıcı olabileceği anlamına gelir.

L.M.F.T. Rachel Wright, "İnternetin her zaman çalışmamız için bir yol yarattığı kesinlikle doğru" diyor. "Ama aynı zamanda yakınlığı algılama şeklimizde büyük bir değişim görüyoruz, birçok insan ilişkilerinden korkuyor ya da çalıştıkları bir şeye sahip değiller ya da bu rahatsız edici duygulardan kaçınmak için başka hobiler buluyorlar. " Bu nedenle, hepsinin özünde, gerçekten derin bir yalnızlık duygusu vardır. Belki de dayanabileceğinizi düşündüğünüz önemli bir diğer veya sıkı sıkıya bağlı bir aile veya arkadaşlar destek sisteminiz yoktur, ancak bu yalnızlık herkesi, hatta kararlı ilişkilerde olanları etkileyebilir. Belki de partnerinizle bağlantınız koptu, bu nedenle yakınlığa ve ilişki durumuna rağmen hala duyulmadığınızı veya görülmediğinizi hissediyorsunuz.

Wright, pandemi öncesi, hatta muhtemelen düşündüğünüz kadar meşgul değilsiniz, diyor. Bunun yerine, aslında sadece koşuşturma fırsatları yaratıyorsunuz, böylece yalnızlık ya da oturmaktan ya da kabullenmekten rahatsız olan herhangi bir duygu hakkında gerçekten düşünmeye zamanınız olmuyor. Yeni biten bir ilişki, iş yerinde terfi alamama, toksik bir arkadaşlık veya özgüven ve özsaygı ile ilgili sorunlar olsun, hayatınızın "başarısız" olduğunu düşündüğünüz kısımlarından dikkatinizi başka yöne çekmek kolaydır. Wright, “Aslında kapsayıcı değersizlik duygularını görmezden gelmenin basit bir yolu” diyor. "Ancak, insanların anlamadığı şey, kendinizi hayatınızın bir yönüne atmanın, yaşamınızın kaçındığınız alanındaki sonucu gerçekten değiştirmeyecek olmasıdır."

Bir düşünün: Arkadaş grubunuzdaki tek kişi siz olduğunuz için yalnız kalmaktan endişeleniyorsanız, düşünmemek için kendinizi işe atmanız daha kolaydır. Ya da ilişkinizin sorunlu olduğu ve bunun hakkında iletişim kurmanın rahatsız edici olduğu konusunda gerçekten endişeleniyorsanız, arkadaşlarınızla Yakınlaştırmaya kolayca devam edebilir veya henüz köpeği alabilirsiniz. bir diğeri yürü ki, eve geç yatıp bu konuyu konuşamayacak kadar geç yat. "İnsanlar var, ama gerçekte değiller. orada” diye açıklıyor Lundquist. “Kendilerini hayatlarının diğer yönlerine atmanın arkadaşlarıyla ve diğer önemli kişilerle yaşadıkları sorunları çözmeye yardımcı olacağını düşünebilirler, ancak bu kaçınma davranışı aslında düzeltmekten çok soruna neden oluyor.” "Meşgul olmak aynı zamanda bir gurur duygusu da veriyor" diyor ve ekliyor: "Toplumun sizi başarılı kıldığına inandırdığı şeylere odaklanmak, yakın ilişkilerinize odaklanmaktan çok daha kolaydır."

Şu anda, pandemi sırasında birçok insan ya önemli kişilerle birlikte yaşıyor ve bu beklenenden daha fazla kavgaya neden oluyor ya da arkadaşlarıyla takılma ya da IRL randevularına gitme yeteneği olmadan her zamankinden daha yalnız. Ee ne yapıyorsun? Çalışırsınız, dolaplarınızı düzenlersiniz veya mutfakta ayrıntılı yemekler yapmak için saatler harcarsınız - temelde, "meşgul" kalmak için elinizden gelen her şeyi yaparsınız.

Ancak, Wright, "Bu duygular daha sonra kesinlikle çok daha kötü bir şekilde ortaya çıkacak ve duygusal ve fiziksel olarak çok yorgun olacaksınız, onlarla nasıl başa çıkacağınızı bilemeyeceksiniz" diyor. Bu, özellikle nasıl hissettiğinizden her zaman kaçınan biriyseniz korkutucu olabilir, ancak duygularınıza uyum sağlamak sürecin hayati bir parçasıdır ve şu anda, gerçekten bu yalnızlık duygularıyla oturmak için zamanınız var, teşekkürler. Wright, zorunlu tecrit için diyor. Günlük tutabilir, meditasyon yapabilir, rahatsız edici konuşmalar yapabilir ve daha önce asla yapamayacağınız (veya açıkçası yapamayacağınız) bir şekilde duygularınızla gerçekten oturabilirsiniz.

Wright ayrıca duygularınızı gerçekten ~hisseme~ korkusunun ardındaki temel inançları iyileştirmeyi teşvik eder. Her duygunun arkasında bilinçaltında bir şey vardır. "Her zaman yalnız kalacağınızı düşünüyorsanız, bu duyguyla oturun - bir noktada eski sevgiliniz bunu size söylediği için mi? Tüm ilişkilerinizin kötü bir şekilde sona erdiğini ve bunun sizin suçunuz olduğunu düşündüğünüz için mi?" Wright'ı detaylandırır. "Bir inanç, yalnızca sürekli düşündüğünüz bir düşüncedir ve anahtar, bu inancı yeniden programlamak ve etrafınızdaki durumlara yanıt vermenin yeni yollarını bulmaktır." Bu gerçekten ağır gelebilir, ancak getirisi mücadeleye değer. (İlgili: Karantina Sırasında [veya Dürüstçe Her Zaman] Kendinizle Nasıl Çıkılır)

Kim bilir? Duygusal mayın tarlanızda gezinmeye yönelik bu girişim sayesinde, belirli insanların, işlerin veya hobilerin artık size hizmet etmediğini bile fark edebilirsiniz. "Eğer ilişki sana göre değilse ya da yalnızlığının arkadaşlıklarını ve ilişkilerdeki sorunları çözmek için biraz zaman ayırma ihtiyacından kaynaklandığını fark edersen, daha sonra değil de şimdi bilmek istemez misin?" diyor Wright. "Duygularla ilgili olan şey, gerçekten korkutucu hissetmeleridir, ancak bir kez onları kabul etmek ve takdir etmek için zaman ayırdığınızda, kendiniz hakkında çok şey ortaya çıkarabilirler."

Lundquist, "Ayrıca kendimize karşı daha şefkatli olmamız gerekiyor" diyor. "Duygularla oturmak bazı insanlar için gerçekten korkutucu olabilir - gün için neye ihtiyaçları olduğunu sormak gibi, parkta koşmak mı, sosyal etkileşim mi yoksa sadece yalnız kalmak mı. otomatik pilotta çalıştırın ve nasıl hissettiğimizi kabul etmeyin - bunun yerine düşündüğümüzü yaparız NS yaptığımızdan ziyade yapmak istek Yapmak." İçten ziyade dışsal şeylere odaklanarak, kendinize bu kadar yüksek beklentiler koyan tek kişi olsanız bile, her zamankinden daha yalnız hissediyorsunuz. Ne de olsa kimse size haftanın altı günü egzersiz yapmanız gerektiğini söylemedi. — yaptın — ve bu anlatıyı istediğiniz zaman değiştirme yeteneğine sahipsiniz.

Kalabalık bir barda (COVID öncesi) iş, egzersiz, seyahat veya yüzey seviyesindeki konuşmaları, başınıza gelebilecek başka şeylerden kaçınmak için koltuk değneği olarak kullanmak, geri dönmek gerçekten kolay olabilir ve kırılmanın tek yolu bu kalıpların farkına varmaktır. Lundquist, "Bunlarla yüzleşmek korkutucu olabilir, ancak getirisi çok büyük" diyor. "Günün sonunda çok daha mutlu ve dolu bir hayata yol açacak."

Şunun için inceleyin: